خستگی ذهنی

حاملگی هم دنیای جالبی داره. جسم و روح آدم رو به طرز باور نکردنی تحت تاثیر قرار میده. جدای از همه تغیرات دانسته و ندانسته ای که من توی طول این حاملگی ام داشتم یه چیز برام خیلی جالبه اونم تاثیری هست که حاملگی ام روی انگلیسی حرف زدنم داره. من الان مدت تقریبا 2.5 هست که دارم توی شرکت فعلی کار می کنم و روزی هشت ساعت با محیط انگلیسی به صورت مستقیم در ارتباطم. شرکت ما یه محیط دوستانه داره و همه مدام درحال گپ زدن هستند. برعکس همه رئیس ها که از حرف زدن کارمنداشون بدشون میاد و وقت تلف کردن میدونند، رئیس من اعتقاد داره که محیط کار باید شاداب باشه و از کارمند های خمود و کم حرف خوشش نمیاد. همه اینا رو گفتم که بگم 2.5 کار کردن توی این محیط باعث شده که زبان انگلیسی من پیشرفت خوبی داشته باشه و کاملا از حرف زدن خودم راضی باشم.

ولی از وقتی که حامله شدم میبینم که روز به رز زبانم پسرفت می کنه و گاهی اوقات حتی برای گفتن جملات خیلی ساده و پیش پا افتاده هم به سختی میافتم. حرف زدنم این روزا شده مثل ماههای اولی که به کانادا آمده بودیم و انرژی زیادی ازم می گیره. مدتها بود که دیگه لازم نبود که قبل از حرف زدن به آماده کردن جمله ام به انگلیسی بپردازم.

امروز صبح می بایست یه نفر رو که قراره تو مدتی که من مرخصی زایمان هستم به جای من بیاد رو مصاحبه می کردم. از دیروز حسابی دلشوره داشتم و هی جملاتی رو که می خواستم بهش بگم و یا سوالاتی که ازش داشتم رو تو ذهنم مرور می کردم. مصاحبه به خوبی انجام شد ولی وقتی تمام شد دیدم اونقدر خسته هستم که دلم می خواد برم خونه و فقط بخوابم.

حالا که فکرشو می کنم میبینم یکی از مهمترین چیزایی که منو اذیت می کنه و باعث میشه که هی واسه تمام شدن این دوماه ثانیه شماری کنم همینه.

خلاصه اینکه ای پدرا ببینید که این حاملگی با ما چه ها که نمی کنه.