دختران ننه دریا

داشتم وبلاگ گردی می کردم که که یه جایی به عبارت "دختران ننه دریا" برخوردم. البته موضوع هیچ ربطی به شعر دلچسب و زیبای دختران ننه دریا نداشت ولی همون کافی بود که منو به خاطرات بچگی ببره.

بابای من همیشه این شعر رو واسم می خوند و من خیلی خیلی دوستش داشتم. بچه تر که بودم خیلی مفهوم شعر رو درک نمی کردم ولی احساس می کردم که شعر غمگینه و این غمش رو دوست داشتم.

این شعر یه حس خیلی خوبی واسم دارم. هنوزم که هنوزه یه وقتایی که میریم خونه بابا خودمو واسش لوس می کنم و ازش میخوام که واسم بخونه. آخرین بار که ازش خواستم که واسم بخونه کلی از شعر رو یادش رفته بود. بغضم گرفت. یه دفعه برای اولین بار رد پیری رو توی وجود پدرم احساس کردم و دلم از درون شکست.

امروز با دیدن این عبارت رفتم و متن شعر رو پیدا کردم و کلی ذوق کردم. حالا دیگه واسه بابای نازنینم پرینتشو میگیرم تا بتونه همیشه واسه من، باربدم و دخترک توی راه این شعر خاطره انگیز رو بخونه.

متن کامل شعر رو و همچنین دکلمه شعر رو با صدای زیبای احمد شاملو می تونید اینجا ببینید.

قصه دختران ننه دریا*

یکی بود یکی نبود

جز خدا هیچی نبود

زیر این طاق کبود،

نه ستاره

نه سرود.

عمو صحرا،تپلی

با دو تا لپ گلی

در باغو بسته بود

دم باغ نشسته بود:

«…عموصحرا! پسرات کو؟»

«…لب دریان پسرام

دخترای ننه دریارو خاطر خوان پسرام.

طفلیا،تنگ غلاغ پر،پا کشون

خسته و مرده،میان

از سر مزرعه شون.

می شینن با دل تنگ

لب دریا سر سنگ

طفلیا شب تا سحر گریه کنون

خوابو از چشم به در دوخته شون پس می رونن

توی دریای نمور

می ریزن اشکای شور

می خونن …آخ که چه دلدوز و دلسوز

می خونن! … :

«…دخترای ننه دریا! کومه مون سرد و سیاس

چش امیدمون اول به خدا،بعد به شماس

......................................

* قصه دختران ننه دريا از شادروان احمد شاملو