.......حقیقت اینه که

مریم عزیزم، همون دوست نازنینی که توی پست روز یاد بود به عنوان فرزند جانباز ازش یاد کرده بودم، برام کامنت گذاشته. برای اینکه حرفهای کسی رو که خودش درون گود بوده رو هم بشنویم، متن کامل کامنتش رو به عنوان پست جدیدم اینجا گذاشتم:

سلام به همه ی عزیزانی که لطف کردن و نظراتشونو راجع به کامنت قبلی نوشته بودن.
من چون یه کم دیر رسیدم نظرمو اینجا مینویسم.من خودم فرزند جانبازم،همون دوستی که پیمانه ازش یاد کرد.البته برای راحتی خیال همه،بگم که،من از هیچ سهمیه ای استفاده نکردم و به زعم شما،جای هیچ بااستعدادی رو نگرفتم.همون جور که پیمانه گفت باا ین اعتراض هم همصدایی میکردم(البته نه به دلایلی که از شما خوندم)قبل از هر چیر بگم که اطلاعات شمابابت سهمیه در دانشگاهها کاملا غلطه،سهمیه،به معنای جبران کمی استعداد و نمره نیست.به این معناست که اگر 2 نفر یک نمره و رتبه داشته باشند اونی که سهمیه داره در اولویته.اینکه فکر میکنید،اونی که بی استعداده حق اون با استعدادرو خورده،نیست.هر دو یک نمره و رتبه دارند..یعنی از نظر استعداد(البته باز هم به زعم شما)یکی هستند.و اما بعد
میخوام یه سوال از همه شما بپرسم.چقدر درکتون از شرایط و انسانها بالاست؟آیا تابحال شده خودتون رو جای اون پدر از دست داده یا فرزند،یا...بذارید وحس کنید چه روزگاری میتونه داشته باشه؟آیا همه شمایی که راجع به این بی استعدادهای حق خور نوشتید،چند لحظه خودتونو توی شرایط اونهایی که پدره جانبازشون هر لحظه داره جلوی چشمشون آب میشه و زجر میکشه،گذاشتید؟میدونم که حتی اگر با تمام وجودتون بخواید و سعی کنید امکان نداره بتونید درکش کنید،چون آدم تا سرش نیاد محاله حسش کنه.شاید اگه تازه همه تلاششو بکنه یه آخی بگه و نچ نچ کنه و بعدش میگه به چیزای بد فکر نکنیم افسرده میشیم و بعدش سعی میکنه که حرفای خوب بزنه تا از یادش بره.ولی اونی که هر لحظه داره باهاش نفس میکشه چی؟هیچی؟به شما ربطی نداره؟کاری که از دست شما بر نمیاد،مگه نه؟دیگه بره پی کارش،چون شما رو ناراحت میکنه(چون خیلی نازک دلید،همش دوست دارید کمک کنید و چون کاری از دستتون بر نمیاد،فکرتون بهم میریزه و این باعث افسردگیتون میشه)پس بهتره که اصلا جلوی شما نباشه که اذیت بشید.
اگر واقعا طرفدار عدالت هستید قضاوت کنید:
کی با استعداد تره یکی با شرایط بالا،یا یکی که همه ی فکرش اینه که چه کتاب جدیدی توی بازاره که توی امتحان کمکش کنه!!!من روزهای امتحان یک ترم رو توی بیمارستان بالای سر بابام،با این دلهره و اضطراب که،خدایا،بابامو ازم نگیر،گذروندم.یادم نمیاد چه نمره هایی گرفتم،همش 10-12 بود،مطمعنا،نمره 20 هم بود،کدوم با استعدادتر بودیم؟
یه مادری رو میشناسم که فقط یه پسر داشت.همه ی دین و دنیای این مادر پسرش بودپسره،دانشجوی مهندسی،خوش اخلاق،خوش تیپ و خوش بر و رو،خلاصه نمونه.باید میدیدید تا بفهمید چی میگم،مادره با یه غرور سرشو بالا میگرفت،سینشو میداد جلو،همچین راه میرفت و از پسرش میگفت که انگار از وجود این پسر زنده ست و نفس میکشه،انگار پسرش پشتشه و به جلو هدایتش میکنه.
این، نفس مادر،شهید شد.....این مادر نفس میکشه.... بدون روح 20 ساله که سیاه پوشه و....حتما مادرها میفهمند
سمیرا خانم میشه به من بگید،قیمت این پسر چنده؟میشه بگید،با چند تا بلیط مجانی،یا امگانات مادی دیگه میشه این مادر رو راضی کرد؟یا فرزند ،فرقی نمیکنه؟
میشه بگید قیمت همه ی زندگی هایی که مثل همه ی ما شیفته ی لحظه لحظه های لذت وآرامش بودند اما به خاطر لذت و آرامش ما فداش کردند چقدره؟اونا از عزیز ترین و با ارزشترینها گذشتند،خانواده ها هم از تنها وجود با ارزششون گذشتند،به خاطر ما.....به خاطر ما.......به خاطر آرامش ما....به خاطر لذتهای ما....
ولی ما حاضر نیستیم ،،،نه اینکه از چیزی بگذریم،،،نه.حاضر نیستیم حتی کنار خودمون ببینیمشون،تا مبادا حقی رو که به گردن همه ی ما دارند،ازمون طلب کنند.که اگر بخوان این حق رو بگیرند،باید تمام آرامشهای نداشتشونو بهشون بدیم.میشه یکی بگه چه جوری باید جبران کرد؟؟؟ میشه یکی بگه چه شرایط مادی میتونه جای این محرومیتها رو پر کنه؟
سهمیه دانشگاه که سهله،شما مادرها و همسرها بگید،همه ی سهمیه های دنیا ارزش فرزندیا همسر شما رو داره؟
این همه خودخواهی،این همه غرور و خود بزرگ بینی،(شاید به قول شمایی که ایرانی و غیر ایرانی میکنید،)فقط از ایرانی بر میاد وبس

راستی یه چیز دیگه!!!همه ی اینایی که گفتم به این دلیل نبود که بابای من جانبازه!همه کسای که منو میشناسند،میدونند که جانباز بودن بابای من توی خانواده تقریبا فراموش شده مگر اینکه مشکلی براشون پیش بیاد.این حرفها رو به این دلیل گفتم که میبینم حتی مایی که دم از عدالت و خوبی و بادرک بودن و طرفدار حق بودن میزنیم،،،جایی که پای منافع خودمون در میون میاد حاضریم،حق ترین حقها رو با شعارهای قشنگ و حرفهای به ظاهر منطقی و سر و صدای حق خواه،ندیده بگیریم و زیر پا له کنیم،چون اینجا دیگه ما هستیم،،، به قیمت نبودن حق!!