It is a girl

خوب بالاخره امروز معلوم شد که گل من دختر. وقتی خانم مسئول سونو بهم گفت ناخودآگاه اشکام آمد پائین. تا اون لحظه سعی می کردم که به روی خودم نیارم که چقدر دلم دختر می خواد ولی وقتی از زبون اون شنیدم دیگه همه احساسات پنهانم یه هویی با اشکا ریختند بیرون. می دونم که ا حتمال این هست که بلایی که سر دختر خالم آمد سر من هم بیاد. اینکه تا لحظه آخر بهش گفتند که دختره و وقتی که از بیهوشی درآمد پسرش رو گذاشتند توی بغلش. بماند که چه حالی داشت و تا مدتی نمی خواست که بچه رو بغل کنه. اونم مثل من عاشق دختر بود. برام مهم نیست حتی اگه اینجوری بشه. نمی خوام که لذتی رو که دارم می برم با این فکرا خراب کنم.

از اون موقع تا حالا – ساعت 9:30 روز سه شنبه، نهم سپتامبر – لبخند از صورتم محو نمیشه. همش دارم واسه خودم رویا پردازی می کنم. همش دارم فکر می کنم که اتاق دخترم رو چه جوری تزئین کنم. چه لباسایی تنش کنم. موهاشو بلند می کنم. گل سرهایی که براش می خرم.

به این فکر می کنم که چه چیزایی رو بهش خواهم گفت. چه چیزایی رو باهاش تجربه خواهم کرد. یادم میافته به بچگی خودم. به اینکه مامانم هیچ وقت برای احساسات دخترانه من وقت نداشت. گله ای اصلا ندارم. اونم خیلی سرش شلوغ بود وبچگی و دختری من توی این شلوغی ها گم شد. می خوام بچگی و احساسات دخترانه خودم رو با تو عزیز دلم پیدا کنم.

میخوام بهت بگم که چقدر زن بودن خوبه. می خوام بهت بگم که چقدر خدا به تو و به من و بابایی لطف کرده که تو رو دختر آفریده. می خوام بهت یاد بدم که به زن بودن خودت افتخار کنی. چیزی که مامانی بعد از 33 سال یاد گرفت. بعد از اینکه سالها از زن بودنش رنج برد. بعد از اینکه سالها جنگید که ثابت کنه که چیزی از مردها کم نداره. سالها چرخید و چرخید تا تازه فهمید که چه گنجی داره. تازه فهمید موهبت زن بودن رو. نازنین دخترم، نمی خوام که تو این رنجها رو بکشی. می خوام تا اونجایی که سهم وو ظیفه منه همراهت باشم و از لحظه لحظه بودن با تو لذت ببرم.

دخترکم، شیرینم دو سال و یک ماه و 12 روز پیش خدا داداشی رو به ما داد و شیرینی زندگی مون رو صد چندان کردو امروز با شنیدن خبر وجود تو نازنینم لطف و مرحمتش رو به ما کامل کرد.

پاره تنم برای دیدنت و در آغوش کشیدنت لحظه شماری می کنیم.