آخر هفته عالی

جای همه شما خالی. دیروز رفتیم Ontario Place. یه پارک آبی خیلی مفرح هست. یه جایی که بچه ها تمامی انرژی خودشون رو خالی می کنند و از ته دل لذت می برند. بماند که بزرگتر ها هم دست کمی از اونها ندارند. خیلی خوش گذشت و لحظه لحظه اش توی این فکر بودم که آخه چی میشد؟ واقعا چی میشد، اگه یه همچین چیزی رو توی ایران داشتیم. یه تفریح سالم و لذت بخش. آمدم که شروع کنم به غر زدن سر دولت و اینکه چقدر ملت ما بدبختند. ولی دیدم منصفانه اش اینه که مشکل از خود ماست. مشکل از من هموطنه. منی که زنم و اگه بخوام برم همچین جایی آنچنان خودم رو هزار شکل آرایش و پیرایش می کنم و اصلا یادم میره که بابا من دارم میرم که با همسرم، با بچه ام چند ساعتی رو خوش باشم. و یا من مردی که وقتی به همچین جایی میرم همه وجودم چشم میشه و به تنها چیزی که توجه ندارم همسر و بچه هامند. آره اشکال از ماست. دولت، احمدی نژاد، خامنه ای و هزاران هزار دیگه بهانه ای هستند برای پنهان کردن ضعف فرهنگی من. ضعفی که فقط و فقط من می تونم برطرفش کنم، اگه که بخوام.

بگذریم بی خودی سردرددلم باز شد.

آره یه روز فوق العاده بود. خیلی خوش گذشت. یه قسمتی بود که یه سطل خیلی بزرگ توی ارتفاع گذاشته بودند و این سطل به مرور پر از آب میشد و بعد از پر شدن یه وری میشد و از اون بالا یه دفعه یه عالم آب میریخت پائین. از چند لحظه قبل از ریختن آب جمعیت اون پائین جمع میشد. دیدن اون همه آدم های بزرگ خیلی خنده دارو جالب بود. اینم یه عکس از اون منظره جالب.

چند ساعتی رو توی بازی های آبیش موندیم و بعدش هم لباسامونو عوض کردیم و رفتیم سراغ بقیه بازی ها. البته پسر کوچولوی من برای عمده بازی ها کوچولو بود و نمی تونست که سوار بشه ولی این وسط ماشین سواری و چرخ و فلک رو سوار شد که کلی بهش خوش گذشت. مامانش هم که توی هر دوتا بازی باهاش سوار شده بود کلی بهش خوش گذشت.

دیگه ساعت 9 شب بود که ما از اونجا بیرون آمدیم و هنوز از گیت خروجی خارج نشده بودیم که باربدم از خستگی خوابش برد. دقیقا بغل Ontario Place یه Exhibition هست که مجموعه ای بوداز بازیهای خطرناک ( به گفته شوهر بنده که به همه بازی های مهیج و لذت بخش شهر بازی می گه. نه تنها خودش دلشو نداره که سوار شه، به من هم که عشق این بازی ها هستم اجازه نمی ده سوار شم و من همیشه باید یواشکی سوار شم) و بازی های بیخطر( عشق محمد. بازی هایی مثل دارت بازی که یه مجموعه بادکنک رو بادارت میزنی و جایزه میبری). چون باربد خوابیده بود و فرداش هم تعطیل بود ما خیال راحت رفتیم و حسابی واسه خودمون گشتیم. جای سیامک برادرم و سهیلا خواهر شوهرم حسابی خالی بود آخه این دوتا پایه بازی های خطرناک هستند.

یه دفعه چشم من قمار باز برق زد. دیدم ای وای اینجا که پر هست از بازی های قمار بازی. خلاصه دلی از عزا در آوردم و 20 دلار ناقابل هم باختم. همش تقصیر محمد که منو کنترل نمی کنه. واقعا شرمنده هستم که بگم من هیچ کنترلی برروی قمار بازی خودم ندارم. به نظرم یکی از لذیذ ترین تفریحات دنیاست. البته اینو دارم با صورت شطرنجی شده میگم.

آخر شب هم که به یک نمایش آتیش بازی و بند بازی خیلی زیبا ختم شد و روزمون رو حسابی کامل کرد.

جای همه شما حسابی خالی بود.

اینم چند تا عکس از دیروز:

این همون سطلی هست که راجع بهش توضیح دادم و مردم مشتاقی که زیرش ایستادن

موش آب کشیده من تو بغل باباش

یه منظره زیبا از لیک. غروب خورشید توی شیشه های ساختمون افتاده و از اونجا برروی آب منعکس شده

اینم یه مامان حامله بیریخت هیجان زده وپسر وی