شیرینی شبهای من

شبا از سر کار که برمی گردم محمد و باربدم جلوی دومینین(یه فروشگاه بزرگ جلوی آپارتمانمون) منتظرم ایستادند. تا من از پله های مترو بالا میام و در دیدرس محمد قرار میگیرم، سریع منو به باربد نشون میده و پسرکم شروع میکنه به شدت دست تکون دادن. تمام خستگی و ناراحتی های روزم از تنم درمیره.

این خونه آمدنام رو خیلی دوست دارم. بعد از استقبال شیرینی که از همسر و پسرم دارم حالا نوبت حمام کردن باربدمه. آخه از اونجایی که خیلی مطمئن نیستم که توی مهد چی میگذره ترجیح میدم که حمام شب باربد رو به محض خونه آمدن انجام بدم.این نیم ساعتی که با پسرکم توی حمامم از شیرین ترین لحظاتمه. توی این مدت دیگه من پیمانه 33 ساله مامان باربد نیستم. منم میشم همسن باربد. پابه پای اون بازی میکنم، آواز میخونم، با شامپو بازی می کنم. بچه میشم و از این حس آزادی بیقید و شرط استفاده میکنم. با هم توی فسقل جای وان شنا می کنیم. شیشا آبیدا بازی می کنیم. این زمان وقتی هست که به هردومون حسابی خوش میگذره.

خیلی غصه میخورم که به زودی این زمان هم به پایان میرسه. چند ماهه دیگه پسر من 3 ساله میشه ودیگه نمیشه که با من به حمام بیاد. نمیدونم که اون موقع چطوری به تو پاره تنم بگم که مامان دیگه نمیتونه با تو حمام بیاد و چطوری جلوی چشمای معصومت نی نی دوم رو به حمام ببرم.

این فکرا باعث میشه که قدر لحظات حال رو بیشتر بدونم و بهتر ازش استفاده کنم