ما هم میتونیم موثر باشیم

یه مطلب جالب توی سایت حرفهای معمولی خوندم که کلی دلم رو شاد کرد. ماجرا مربوط به احداث کتابخونه توی یه روستای اطراف اصفحان توسط یه خونواده سه نفره است. از همه هم خواستند که در صورت تمایل همکاری کنند. ولی همه کارها رو خودشون انجام دادند. چندی قبل هم توی سایت آقای الف موضوع مشابهی دیدم.

خیلی خوشحالم. احساس می کنم که بالاخره توی مملکت ما هم داره یه اتفاقای خوب میافته. بلاخره کسایی پیدا شدند که به جای اینکه فقط بشینند و از روزگار و از مردم و اختصاصا از دولت بنالند، دست همت بلند کرده اند تا کاری برای این سرزمین بیچاره بکنند. خوشحالم که تب اینترنت اینبار داره برای یه کار مفید و زیبا استفاه می شه. داره باعث میشه که یه قدم هربه جلو برداریم. باور کنید که هر کدام از ما میتونیم به اندازه خودمون موثر باشیم.

چند بار در روز در مورد گرونی، دولت، احمدی نژاد، فساد و غیره حرف میزنیم؟ روزانه با چند نفر برای بدگویی از دولت و اوضاع موجود ارتباط کلامی برقرار میکنیم؟ هیچ فکر کردید که اگه به جای اینهمه منفی گویی به همه اون آدمهای یه جمله مثبت گفته بودیم؛ چیزی که بهشون امید بده و نه اینکه انرژیشونو بگیره، چقدرمی تونستیم در فضای حاکم جامعه امون موثر باشیم. اگه توان مالی راه اندازی کتابخونه و یا هر کار فرهنگی مفید دیگه رو نداریم لااقل با اینکار برای جامعه امون برای کشور نازنینمون مفید باشیم.

از اون ته ها کورسویی میبینم. دل و مغزم با هم فریاد شادی میزنند. به امید آنکه این کور سو به مشعل بزرگ و گرما بخشی تبدیل بشه و دل همه ما رو گرم و شاد کنه.