I Robot

دیشب برای اولین بار فیلم زیبای I Robot رو دیدم(می دونم که شرم آوره که بعد از 4 سال تازه برای اولین بار دیدم). خیلی لذت بردم و تمام مدت فیلم با چشمای باز فیلم رو دنبال کردم. من عموما کم پیش میاد که از فیلم های علمی تخیلی خوشم بیاد ولی این فیلم برام یه چیز دیگه بود. برام یاد آور سالهای پرشروشور جوانی ( ببخشید یعنی نوجوونی) بود. اون سالهایی که با چه عشقی مطالب مربوط به مثلث برمودا و یا اهرام ثلاثه رو دنبال می کردیم و کتابهای آسیموف رو با ولع کامل می خوندیم و فکر می کردیم که مالک دنیائیم. چقدر تحت تاثیر قرار میگرفتیم. یادش به خیر. من کتاب I Robot رو نخونده بودم ولی مثل همه کارهای دیگه آسیمف پر هیجان، لطیف و پر احساس بود. درکنار اون بازی زیبای ویل اسمیت هم که کار رو قشنگ تر کرده بود.