دوست من مصطفی

نوروز سال اولی که به شرکت آمده بودم یعنی سال مارچ 2006، توی شرکت سفره هفت سین انداختم که خیلی همه خوششون آمد و کلی ابراز علاقه کردند. حتی سبزه هم برده بودم. براشون خیلی جالب بود. براشون از فلسفه هفت سین گفتم و اینکه هر کدام از این سین ها به چه معنی است. اون سال واسه خونه سه تا ماهی خریده بودیم، دو تا به نیت من و محمد و سومی هم به نیت نی نی که اون موقع حامله بودم، که همین باربدک گلم باشه. ماهی باربدم اونقدر کوچولو بود که همون روزای اول مرد ولی دو تا ماهی دیگه زنده موندند و بعد از 13 اونارو بردم شرکت و همین باعث شد که آقای رئیس یه آکواریوم بخره و ماهی ها رو داخلش نگهداری کنه. آدم با ذوقی هست و خودش هم چند تا ماهی دیگه خرید.

قرار شد که روی ماهی ها اسم بگذاریم، گفت که از اسم مصطفی خیلی خوشش میاد ( قبلا از من معنی اش رو پرسیده بود و وقتی که فهمید معنیش چیه براش خیلی جالب بود) و قرار شد که یکی از ماهی هایی که من برده بودم و بزرگتر بود اسمش مصطفی باشه. اونموقع مصطفی به اندازه یه بند انگشت بود. برای رئیسم توضیح دادم که ما اینو بی احترامی میدونیم که اسم پیامبرمون رو روی حیوون بگذاریم ولی از اونجایی که من می دونم تو به خاطر علاقه به این اسم اونو انتخاب کردی اشکالی نداره.

مصطفی به مرور بزرگ شد و به بزرگترین ماهی اکواریوم تبدیل شد. راستش باعث خجالت و شرمندگی من هم شد. چرا که جناب مصطفی خان به یه ماهی شکارچی تبدیل شد و ترتیب همه ماهی های دیگه آکواریوم رو میداد. یادمه یه بار منو و رئیسم داشتیم با ذوق به ماهی هایی که اون همون روز خریده بود و به آکواریوم اضافه کرده بود نگاه می کردیم که دفعه جلوی چشم خودمون مصطفی یکی از اونها رو خورد. تراور (رئیسم) با تعجب برگشته بود و به من می گفت تو هم دیدی؟ این موضوع ماهی خوردن مصطفی به یه موضوع خنده برای همه تو شرکت تبدیل شده بود. چیزی نزدیک به 20 ماهی توسط مصطفی خورده شد تا بالاخره تراور تسلیم شد و دیگه ماهی جدیدی نخرید والان مدتهاست که توی آکواریوم دو تا گلد فیش من هستند و یه ماهی که کارش تمیز کردن آکواریوم هست.

مصطفی از اون موقع به یکی از ارکان اصلی شرکت تبدیل شد و حتی به یکی از سوالهای تکلیف ورودی همه افراد تازه استخدام شده تبدیل شد و سوال این بود که اسم بزرگترین ماهی شرکت چیه.

الان دقیقا از اون زمان 2 سال و نیم میگذره و دیروز وقتی به شرکت آمدم دیدم که مصطفی من یه وری شده و توی آب داره غوطه می خوره. دلم فشرده شد. کلی دعا کردم که زنده بمونه ولی در کمال ناباوری ساعتی بعد دیگه کاملا مرده بود. باورم نمیشد که از مرگش اینقدر متاسف بشم و تحت تاثیر قرار بگیرم ولی الان که فکرشو می کنم انگاری که برام حکم یه چیز شرقی رو داشت مثل یه دوست بود از فرهنگم، از کشورم. دوستی که دیروز ازدستش دادم.

ببخشید که زیادی غمگین شد ولی این دقیقا احساسی هست که از دیروز تا حالا با منه. بخصوص هر وقت که به آکواریوم نگاه می کنم.