زنده باد فیلترشکن

بالاخره بعد از یک سال تنبلی موفق شدم وبلاگم رو با فیلتر شکن باز کنم و چشمم به جمال نازنینش روشن بشه. وقتی اون صفحه آبی روی مانیتورم نمایش داده شد از شوق اشک به چشمام اومد. مثل عزیز نازنینی بود که بعد از یک سال دوری اجباری و نا جوانمردانه موفق به دیدارش شده باشم.

خیلی حرفا توی این یه سال تو وجودم تلنبار شد و حسرت نوشتنش به دلم موند. ولی باور کنید که تمام این مدت همه مطالب رو سطر به سطر تودلم با خودم تکرار کردم.

الان در عین خوشحالی به شدت از دست خودم عصبانی هستم. از اینکه از سر تنبلی این دلخوشی و آرامش اینجا رو از خودم گرفته بودم عصبانی هستم. ولی حالا دیگه خونم رو تنها و خالی نمی گذارم.

پیمانه خانم به خونه خودت خوش آمدی!