با خود وفادار می مانم آیا، یا راهی سهل تر انتخاب می کنم*

چقدر کندن سخته. بریدن و رفتن.
البته به قول "اُپرا" کندن سخت نیست. اون چیزی که سخت هست، کندن از رویایی هست که ما از اون چیزی که می خوایم ازش بِبُریم داریم. جمله خیلی جالبی هست. اگه واقعیت رو بتونیم بپذیریم خیلی ساده میبریم و میریم. ولی هی صبر می کنیم و رویا بافی می کنیم برای رسیدن به اون چیزی که در ذهنمون داریم، و چشمامون رو روی حقیقت می بندیم.
ترس از تغییر هم کار رو سخت تر میکنه. به سختی و رنجی که درش به سرمیبریم تن میدیم، چون نمی تونیم از پس ترس تغییر بربیایم. اگه اوضاع اونجوری که ما انتظار داریم پیش نرفت چی؟ اگه پا توی راه گذاشتیم و رشته امور از دستمون خارج شد چی؟ اگه اوضاع بدتر شد چی؟ این سوالهای بی جواب باعث میشه که نتونیم تن به تغییر بدیم. بمونیم، بسوزیم و دم نزنیم.
ای کاش کمی شجاع تر بودم.

* سکوت سرشار از ناگفته هاست، شعری از مارگوت بیگل که مرحوم احمد شاملو با صدای بینظیرش دکلمه اش کرده بود.
ه