دخترم

سال نوی همگی مبارک. سالی سبز و پرنشاط داشته باشید و هرروز زندگیتون بهاری باشه.
می خوام از دخترکم بنویسم. دخترکی که کمی توی شلوغی ها ازش غافل شده ام. دخترم 40 روزگیش رو طی کرده. هوشیار شده و کمی نسبت به اطرافیانش واکنش نشون میده. سرش رو بالا میگیره و با کنجکاوی به اطرافش نگاه می کنه. وقتی که باهاش حرف میزنیم با دقت و توجه بهمون نگاه می کنه. انگار که متوجه میشه که داریم چی بهش می گیم.
تازگی ها یه بازی بامزه می کنه. شکمش رو قلنبه می کنه و میده جلو ودست و پاشو می ده عقب و مثل یه توپ قلنبه میشه. تفاوت های بین باران و باربد خیلی شگفت انگیزه. حالت های دخترونه رو حتی میشه توی همین یه ماهگی هم دید. با ناز نگاه کردن، نازک نارنجی بودن و ظرافت و لطافت چهره بارانم دلم رو سرشار از عشق می کنه.
هر بار که به این فکر می کنم که خدا لطف کرد و من بی خواهر را بی دختر نگذاشت لبریز از شکر گذاری میشم. به نظر من خونه ای که مادر خونه تنها زنش هست خیلی بیمزه و بیروح میشه. خدا رو شکر که خونه ما روح و رونق داره. اینم روح و رونق خونه ما: