دور و تسلسل پایان ناپذیر

با کسی که حرفاش یادش میره چه کار باید کرد؟ با کسی که میشینه و ساعتها فکر می کنه که اینبار چنین و چنان خواهم کرد و وقتی که در عمل میرسه بازم همون بزی که بوده هست چه باید کرد؟ از دست خودم خسته و عصبانی هستم. سرشت و جودم با اونچه که جامعه میطلبه یه دنیا فاصله داره. اونچه که روحم به صورت اوتماتیک دنبال می کنه با اونچه که لازمه که انجام بشه فرسنگها فاصله داره. همینه که هیشه وقتی میشینم و گذشته رو بررسی میکنم احساس غبن می کنم.

دیگه از تکرار مکررات خسته شدم. از اینکه روی یه دایره بسته دور میزنم و هر بار سرجای قبل خودم برمی گردم خسته هستم. باید به فکر چاره بود. باید یه راه حل اساسی پیدا کنم. دیگه خیلی دیره، الان دیگه زمانی نیست که من بخوام هنوز درگیر این بازی های اولیه باشم.

خسته ام خسته.