بچه ها آینه پدر و مادر

پسر من بدون اینکه از خوردن من و ددیش مطمئن بشه به هیچ چیز لب نمیزنه. هر چیزی رو که بهش می دم که بخوره اول چک می کنه که ددی داره می خوره یا نه بعد هم منو چک می کنه و من هر بار با تعجب تمام نگاه می کنم و به یاد حرفای دکتر هولاکویی می افتم که اعتقاد داره که یک سوم ار شخصیت ما آمدها در سه سال اول زندگیمون شکل می گیره. همیشه برام در ک این جمله خیلی سخت بود. نمی تونستم بفهم که آخه مگه یه بچه 3 ساله چی میفهمه که بخواد یک سوم شخصیتش رو تشکیل بده. ولی باربدم خیلی خوب بهم فهموند که بچه ها چقدر می تونند درک بالایی از شرایط اطرافشون داشته باشند.
می دونید این قضیه خوردن باربد برمی گرده به یک مسئله ساده و اونم اینه که همیشه دیده که محمد هیچوقت بدون اینکه لقمه اول غذاشو اول به من و بعد به باربد نده خوردن رو شروع نمی کنه. می دونید فهمیدن این موضوع منو ترسونده. درک این واقعیت که پسر من مستقیم به اعمال ما نگاه می کنه و نه گفته ها، باعث شده که ما توی رفتارامون دقت بیشتری داشته باشیم. تا به قول دکتر فیل دفتر بچه هامون رو درست بنویسیم.
پ.ن.
"بچه ها مثل دفتر سفیدی هستند که ما پدر و مادرها توی اون می نویسیم"
دکتر فیل