دنیای حاملگی

وقتی با خانمای حامله صحبت می کنم و می گم که از حاملگی تون لذت ببرید در جا روی سرشون شاخ سبز می شه و فکر می کنندکه من چه دیونه ای هستم هستم دیگه. ولی باور کنید که حاملگی یکی از دورانهای خیلی خاص زندگی هست. توی ایران اگه باشی، به به ، همه تحویلت می گیرند. هر روز یکی یه چیزی برات درست می کنه و به عنوان ویارانه میاره. همه بهت محبت می کنند. البته جامعه زیاد برات تره خورد نمی کنه اینجا توی غربت اون محبتهای عزیزانتو نداری اما در عوضش شوهرت خیلی بیشتر هواتو داره. جامعه رو که نگو و نپرس. واسه خودت پادشاهی می کنی. غیر ممکنه که وارد مترو بشی و یکی سریع جاشو بهت نده. یادش به خیر سر باربدم که حامله بودم محمد می گفت چیه شکمت رو میدی جلو و هر کاری دلت می خواد می کنی. راست می گفت. نه حق تقدم رو رعایت می کردم و نه هیچ چیز دیگه ای واقعا آزادانه هر کاری می خواستم می کردم. اینهایی که گفتم همه عوامل خارجیه، از اونها مهمتر اون نازنینی هست که داره توی بطن تو بزرگ می شه و لحظه به لحظه ارتباطش باهات کامل تر میشه. خیلی شیرینه. فکر نکنید که حاملگی راحتی داشتم و از سر خوشحالی این حرفها رو میزنم. نه چشم دشمنتون به دور، حاملگی من از اون مدل های سخت و پرویار بود. یادمه صبحا که میرفتم سر کار گاهی اوقات پیش می آمد که چندین بار از مترو پیاده شم و گلاب به روتون دیگه. بعد از ظهرها هم که برمی گشتم که بدون استثناء به محض خونه رسیدن اول گلاب به روتون و بعد هم روی مبل غش می کردم تا محمد بیچاره یه شام آماده کنه و یا اینکه بره از چلو کبابی نایب اونور خیابون کباب برگ بگیره یادش به خیر. با همه اون دردسراش دورانه خیلی خاص و شیرینی بود
پ . ن
اینم از مزایای تپل بودن. با وجودی که قاعدتا نباید معلموم باشه که من حامله ام، اما از اونجایی که تپلی هستم امروز برای اولین بار در دوران حاملگی دومم یه خانم صندلیش رو به من داد