یه احساس عجیب

دیشت یه کابوس خیلی بد دیدم. با صدای ناله من محمد بیدار شد و منو بیدار کرد و بهم آب داد. خیلی بد بود. دلم نمی خواد اصلا راجع بهش بنویسم ولی یه احساس ناشناخته داشتم که می خوام راجع به اون بنویسم. لحظه ای که از خواب بیدار شدم می خواستم پاشم و زنگ بزنم ایران و با همه اعضای خانواده صحبت کنم تا دلم آروم بگیره اما یه چیزی ته دلم مانع می شد، انگار نمی خواست بگذاره که زنگ بزنم. تا آخر روز با خودم جنگ داشتم. اصلا نمی تونم درک کنم که این چی بود که مانع می شد ولی از اونجائی که تصمیم گرفتم به احساساتم توجه بیشتری بکنم با خودم تصمیم گرفتم که زنگ نزنم و وقتی که محمد گفت که به بابا زنگ زده نفس راحتی کشیدم

خدایا خانواده منو و همه خانواده ها رو هر جایی که هستند حفظ کن، اونها رو تا من زنده هستم برام سالم و خوشبخت نگه دار

مامان، بابای نازنینم عاشقانه دوستتون دارم و می پرستمتون. سیامک و امیرعزیزم پشت و پناه من هستید، نفسم به گرمای نفس شما گرم هست. خدا شما رو برام صدو بیست سال نگه داره، آمین