دنیا از دید دکترشریعتی

دنيا را بد ساخته اند، آنکه دوستش داري، تو را دوست نمي دارد، آنکه تو را دوست مي دارد، تو دوستش نمي داري، و آنکه تو دوستش مي داري و او نيز تو را دوست مي دارد، به رسم و آيين هرگز به هم نمي رسيد، و اين رنج است، زندگي يعني اين

(دکتر شریعتی)

امروز سر کار این نوشته رو یه جائی تو اینترنت پیدا کردم. از اونجایی که تایپ فارسی نداشتم فقط اونو کپی کردم توی سایت تا توی خونه ویرایشش کنم

برای محمد خوندمش ازم پرسید به نظرت چرا اینجوریه، جوابی نداشتم که بدم این دقیقا سوالی هست که از وقتی که این مطلب رو خوندم مدام توی ذهنم می چرخه بدون اینکه براش جوابی پیدا کنم.خیلی برام عجیبه که چرا باید اینجوری باشه. زوجهای زیادی رو میشناسم که هر کدوم به تنهائی برای خوشبخت کردن یه جمع (ونه فقط یه خانواده) کافی هستندولی در کنار هم جفت موفقی رو تشکیل نمیدن. همیشه یه مانعی وجود داره. انگاری که منیت آدمها اجازه نمیده که خوشبخت باشند. همیشه به دنبال خوشبختی هستیم ولی با دستای خودمون اونو از بین میبریم. کاش میشد برای یه مدتی شوئیچ منیت مغزمون رو خاموش می کردیم. اونوقت زندگی چقدر زیبا میشد