ادامه پست نیمه کاره

آره جونم براتون بگه، منم سعی می کنم همه ارزشهای کشور نازنینم رو حفظ کنم ودر کنار اون نکات مثبت اینجا رو هم جذب کنم،جمعه هفته پیش با رئیسم در مورد مطلبی اختلاف نظرداشتم. در واقع داشت در مورد کاری که من انجام داده بودم و خیلی هم خوب انجام شده بود بی انصافی می کرد. شاید برای اولین بارتوی زندگی تونستم اینقدر موضوع رو خوب هندل کنم. اولین بار بود که بدون عصبانی شدن به حرفهای طرف مقابلم گوش کردم و بدون اینکه تو دلم فکر کنم که عجب آدم احمقی هست که مثل من فکر نمی کنه، خودم رو جای اون گذاشتم. موضوع رو از زاویه دید اون دیدم و براش از دیدگاه خودم گفتم. در نهایت نه تنها تونستم حرفم رو بزنم و منظورم روبفهمونم، تونستم رابطه ای سالمترو محترمانه ترایجاد کنم. می دونید الان که دارم در موردش می نویسم خیلی احساس خوبی دارم. بیرون ریختن این احساسات به آدم آرامش می ده. مطمئنم که همه کسانی که این مطلب رو می خونند در جشن شادی و غرور من شریک خواهند بود. همه اونهایی که به من سر می زنند عاشقانه منو دوست دارند. مطمئنم هیچ کس نخواهد گفت که پیمانه چقدر آدم ضعیفی هست مگه نه؟

می بینید به همین سادگی اتفاق افتاد. به خودتون افتخار کنید. منم به شما افتخار میکنم. افتخار میکنم که قضاوت نکردید. خیلی ساده است یه کم شهامت می خواد برای پذیرفتن ضعف های شخصی، یه کم عشق و محبت برای پذیرفتن کاستی های دیگران. به امید داشتن دنیای بی قضاوت. یادمه توی نوجوانی همیشه میشنیدم که نهایت عشق این هست که طرف مقابل رو همونطوری که هست بپذیری و سعی در تغییرش نداشته باشی. این دقیقاهمون معنی قضاوت نکردن رو میده. اون موقع نمی دونستم معنی این حرف چی هست ولی الان با تمام وجود درکش می کنم. امیدوارم که بتونم بهش عمل کنم

پ.ن. در ضمن باربدم خوابه که تونستم اینجوری روده درازی کنم