دنیای جدید من

دارم یه دنیای جدید رو تجربه می کنم. دنیایی شیرین تر از عسل. مادر بودن درجدیدی از زندگی رو به روم باز کرده. هر لحظه زندگی هدیه ای برام داره. دیروز پسرم رو گذاشتیم مهد کودک. باربد عادت داشت که ساعت 9 از خواب بیدار شه. دیروز ساعت یه ربع به 8 با آهنگ عمو پورنگ ازخواب بیدارش کردم کلی ناز ونوازشش کردم تا اینکه پسر نازم با خوشحالی از خواب بیدار شد(حتی یه رگ پاکیزه روحی هم نداره) بعد از صبحانه لباسامون رو پوشیدیم و با دلی گرفته به راه افتادیم. کلی نگران بودیم که چطوری می خواد ازمون جدا بشه آخه این اولین باری بود که اینطوری رسمی هر دوتای مامان باباش داشتند تا مهد اسکورتش می کردند و اولین بار بود که قرار بود تمام روز مهد باشه و ظهر هم اونجا بخوابه. خلاصه به مهد رسیدیم، باربد توی راه خوابش برده بود. با مهربونی بیدارش کردیم و بردیمش به کلاسش. پسر نازنین من به محض دیدن مربیش اصلا یادش رفت که پدر و مادر داره. رفت و قاطی بچه ها شد. من و محمد هم کمی ایستادیم و از پشت شیشه با دل گرفته اونو نگاه کردیم. پسر گلم اونقدر سرگرم بازی بود که حتی رفتن ما رو هم متوجه نشد تازه عصر که دنبالش رفتیم شاکی شده بود و نمی خواست بیاد خونه. تجربه جدیدی بود واسم. سرو کار داشتن با مربی ها، دنبال کردن قوانین مدرسه و اعتماد کردن به اونهایی که پاره تنم رو بهشون می سپارم

دلم می خواست همون دیشت راجع به احساسات جدیدم بنویسم ولی سرگرم گذاشتن عکسهای پسرم توی سایتش شدم. حتما ببینیدشون بخصوص عکسهای مدرسه رفتنش رو